Dit jaar ben ik een van de brievenschrijvers voor RektoVerso. Mijn eerste brief is gericht aan Michel Houellebecq, en is hier in zijn geheel te lezen.
“Uw droom te schitteren in een pornofilm is uitgekomen. In Quelques Mois Dans Ma Vie (2023) schrijft u dat het opnemen van een seksfilmpje in principe een fluitje van een cent zou moeten zijn: een aantal welwillende mensen, een camera, en dat is het wel. Wil men een resultaat dat ook aan esthetische eisen voldoet, dan is er al snel een crew nodig om shots te kaderen en een schone lichtinval te creëren. De lustbevrediging waar het u om te doen is, verdwijnt dan als een stip aan de horizon. Toch heeft u meegewerkt aan KIRAC #27, de film die KIRAC (Keeping it Real Art Critics) van uw Amsterdamse sekscapades heeft gemaakt: u zit er verloren bij, met ongekamd haar en rokend in een veel te groot hotelbed. Het roept bij mij weerzin en erbarmen op. Erbarmen, omdat u plots het slachtoffer lijkt van het verval dat u zo indringend beschreef en fotografisch heeft vastgelegd. Uw relatie met beeld is complex en doordacht: als schrijver van pregnante toekomstvisies, maar ook als fotograaf van het desolate, peri-urbane landschap van ná de atomisering van de samenleving maar net vóór de burgeroorlogen die Europa volgens u in hun greep zullen krijgen.”